De keren dat ik iemand de tip gaf om als trainer vooral ook goed voor je eigen behoeften te zorgen, voelde het, hoe zal ik het zeggen, een beetje simpel aan. Iets eenvoudigs wat je tussen neus en lippen even zegt. Omdat het voor de hand ligt dat jij je goed moet voelen om er echt te zijn voor je deelnemers. Net als de bekende vliegtuig metafoor: eerst zelf het zuurstofkapje op, dan kun je daarna je kind helpen. En daarmee lijkt het ook heel eenvoudig.
Gewoon…
Hoe voor de hand liggend het ook lijkt, waarom doen we het dan toch ook heel vaak niet? Ik heb vroeger heel wat keren braaf rug-tegen-rug communicatie oefeningetjes gedaan in trainingen, terwijl ik zelf (en dus ook mijn deelnemers) pas op het puntje van de stoel kwam(en) te zitten als ik aan de slag ging met eigen situaties uit de groep. Ik deed het gewoon, omdat mijn collega die oefeningen ook deed.
En ik herinner me nog goed het verhaal van een trainster die elke training sociaal en gezellig mee ging lunchen met haar groep. Toen ik haar vroeg waarom, was haar antwoord: ‘tja, dat hoor je toch gewoon te doen als trainer?’ Ze had dat uurtje pauze echter ontzettend hard nodig om even alleen te zijn om er daarna weer helemaal te kunnen zijn.
En wat denk je van de kennismaking heel kort doen, omdat de deelnemers elkaar al goed kennen, en dan is dat zo saai voor ze om te doen. Terwijl jij het misschien wel echt nodig hebt om een lijntje te voelen tussen jou en je deelnemers (en dan laat ik nu even buiten beschouwing dat het ook voor de groep essentieel is om toch te doen). We hebben ook vast allemaal wel eens een colbertje aangetrokken, terwijl je je het lekkerst voelt in andere kleren…
De noodzaak voor je onderste breinlagen
Kortom: we hebben met elkaar een hoop normen op het vak zitten. We kijken vaak naar anderen, om te ontdekken hoe het hoort en wat gewoon is. Trainen is een spannend vak, dus wat houvast hierin is fijn. De kunst is die houvast ook te vinden in jezelf. Ik ben daarom heel blij met het gesprek dat ik had met Ria van Dinteren. Hierin bespraken we (onder andere) waarom het in kaart brengen van je eigen behoeften geen luxe is, maar een absolute voorwaarde voor ons brein om goed voor de groep te staan. Hiermee krijgt het voor de hand liggende advies precies de juiste urgentie. Een onderbouwing die mij helpt om er echt áltijd bewust bij stil te staan.
Je kunt dit uitvoerige interview-artikel lezen door je gratis en vrijblijvend aan te melden voor de online bibliotheek van De Authentieke Trainer. Je kunt alle artikelen in de serie die al gepubliceerd zijn direct downloaden na je aanmelding.
Veel leesplezier!
Geef een reactie